Σήμερα η διατάραξη του κλίματος σε πλανητική κλίμακα δεν αποτελεί πλέον μια μελλοντική απειλή αλλά μια πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι, άλλοι λιγότερο κι άλλοι περισσότερο, σε όποιο μέρος του κόσμου κι αν ζούμε.
Η χώρα μας αναγνωρίζοντας αυτή τη νέα πραγματικότητα, έχει συντάξει ήδη από το 2016 την Εθνική Στρατηγική για την Προσαρμογή στην Κλιματική Αλλαγή. Σκοπός της ΕΣΠΚΑ, όπως αναφέρεται, είναι να συμβάλλει στην ενίσχυση της ανθεκτικότητας της χώρας όσον αφορά τις επιπτώσεις από την κλιματική αλλαγή και στη δημιουργία των προϋποθέσεων ώστε οι αποφάσεις να λαμβάνονται με βάση τη σωστή πληροφόρηση και με μακροπρόθεσμη στόχευση, αντιμετωπίζοντας τους κινδύνους και αξιοποιώντας τις ευκαιρίες που πηγάζουν από την κλιματική αλλαγή.
Tο 2019, η διεθνής επιστημονική κοινότητα επισήμανε ότι δόκιμος όρος για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, δεν είναι πλέον η «κλιματική αλλαγή», αλλά η «κλιματική έκτακτη ανάγκη» (climate emergency).
Η διακήρυξη δημοσιεύθηκε στο ακαδημαϊκό περιοδικό BioScience και έχει την υπογραφή περισσότερων από 11.000 επιστημόνων από 153 χώρες, οι οποίοι τονίζουν πως είναι χρέος τους να προειδοποιήσουν την ανθρωπότητα για «ανείπωτα δεινά» που θα βιώσει και τα οποία για να μην καταστούν αναπόφευκτα, θα πρέπει να υπάρξει άμεσα μια ριζική αλλαγή στη διαχείριση των φυσικών πόρων και δραστικός περιορισμός της βιομηχανίας ορυκτών καυσίμων, καθώς σ’ αυτήν κυρίως οφείλεται η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας.
Στο εν λόγω ακαδημαϊκό μανιφέστο, οι επιστήμονες υποδεικνύουν έξι τομείς στους οποίους πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα όσο η κατάσταση είναι ακόμα αναστρέψιμη.
Πρώτος τομέας η ενέργεια, για την οποία συστήνουν ρητά :
– ευρεία χρήση μεθόδων και τεχνολογιών ενεργειακής εξοικονόμησης,
-αντικατάσταση ορυκτών καυσίμων με «καθαρά» εναλλακτικά/ανανεώσιμα,
-διακοπή των εξορύξεων πετρελαίου και φυσικού αερίου,
-διακοπή των επιδοτήσεων σε πετρελαϊκές εταιρείες,
-επιβολή φόρων άνθρακα,
με στόχο να περιοριστεί και στη συνέχεια να τερματιστεί η καύση ορυκτών καυσίμων.
Την ίδια χρονιά (2019), όταν στον πλανήτη σήμανε ο συναγερμός για το κλίμα, στην Ελλάδα, υπογράφονταν, η μία μετά την άλλη, συμβάσεις παραχώρησης θαλάσσιων και χερσαίων περιοχών σε πετρελαϊκές εταιρείες για έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων.
Η Επιτροπή “ΦΥΣΗ 2000” που είναι το κεντρικό επιστημονικό γνωμοδοτικό όργανο του Κράτους, επεσήμαινε τότε ότι το πρόγραμμα έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων απειλεί την ελληνική φύση. Τόνιζε μάλιστα ότι μαζί με τον περιβαλλοντικό πλούτο, τίθεται σε κίνδυνο η οικονομική δραστηριότητα των ευρύτερων περιοχών, κυρίως ο τουρισμός και η πρωτογενής παραγωγή. Συνάμα, αν και αποσιωπούνται από τα μεγάλα ΜΜΕ, δεν έπαψαν στη χώρα μας οι φωνές από τον ακαδημαϊκό χώρο που εφιστούν την προσοχή μας στα αναχρονιστικά αυτά σχέδια και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου.
Σήμερα, το ελληνικό κράτος συνεχίζει να κωφεύει επιδεικτικά και να πράττει τα εντελώς αντίθετα απ’όσα συστήνει η επιστημονική κοινότητα, θέτοντας σε ολέθριο κίνδυνο μνημεία παγκόσμιας φυσικής και πολιτισμικής κληρονομιάς, ρίχνοντας πετρέλαιο στη φωτιά που ήδη καίει το κοινό μας σπίτι.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ :
HELLENIC TRENCH SOS 