Η Μεσόγειος Θάλασσα έχει αναγνωριστεί ως μία από τις 25 σημαντικότερες εστίες βιοποικιλότητας της Γης, καθώς σε μια περιοχή που αντιστοιχεί μόλις στο 1% της έκτασης των θαλασσών της γης εντοπίζεται μεταξύ 4% και 18% όλων των καταγεγραμμένων ανά τον κόσμο θαλάσσιων ειδών. H Μεσόγειος διαθέτει σπάνιους και σημαντικούς θαλάσσιους οικότοπους, εκτεταμένη ενδημικότητα και μεγάλο αριθμό ειδών που βρίσκονται πραγματικά στο χείλος της εξαφάνισης.

Ένας τέτοιος πολύτιμος οικότοπος, στην καρδιά της Μεσογείου, είναι η “Ελληνική Τάφρος”. Μια υποθαλάσσια οροσειρά, στα ανοιχτά των ακτών μας από το Ιόνιο, τα νότια της Κρήτης μέχρι και τη Ρόδο, με χαράδρες που φτάνουν ως και τα 5χλμ σε βάθος. Μια θάλασσα γεμάτη ζωή , ένας θησαυρός φυσικού πλούτου που κληρονομήσαμε και οφείλουμε να διαφυλάξουμε για τις επόμενες γενιές.

Ελληνική Τάφρος, καταφύγιο για μερικά από τα πιο υπέροχα και πολύτιμα πλάσματα της φύσης!

Για τους φυσητήρες (Physeter macrocephalus, το τρίτο μεγαλύτερο ζώο, με τον μεγαλύτερο εγκέφαλο που έχει καταγράφει στο ζωικό βασίλειο!) η περιοχή είναι η μόνη στη Μεσόγειο «Περιοχή Ειδικής Σημασίας» όπως έχει οριστεί από τη Διεθνή Συμφωνία ACCOBAMS. Ο μεσογειακός πληθυσμός φυσητήρα, ένα σημαντικό τμήμα του οποίου συναντάται μόνιμα στην Ελληνική Τάφρο, έχει χαρακτηρισθεί ως «κινδυνεύων» από την IUCN και προστατεύεται ως είδος «κοινοτικού ενδιαφέροντος που απαιτεί αυστηρή προστασία», σύμφωνα με την οδηγία 92/43/ΕΟΚ. Για τον ζιφιό (Ziphius cavirostris, είναι φάλαινα παρόλο που μοιάζει με δελφίνι και μάλιστα από τους καλύτερους δύτες της θάλασσας) η Ελληνική Τάφρος αποτελεί έναν από τους πέντε σημαντικότερους βιοτόπους στη Μεσόγειο. Η ευρύτερη περιοχή χρησιμοποιείται επίσης ως ενδιαίτημα από την πτεροφάλαινα (Balaenoptera physalus, το δεύτερο μεγαλύτερο ζώο στον κόσμο και το ταχύτερο είδος φαλαινών) και 4 είδη δελφινιών : ρινοδέλφινα (Tursiops truncatus, είδος προτεραιότητας σύμφωνα με την οδηγία92/43/ΕΟΚ), σταχτοδέλφινα Grampus griseus, ζωνοδέλφινα (Stenella coeruleoalba, η αφθονία τους εδώ είναι η μεγαλύτερη στην Ελλάδα και όλη τη Μεσόγειο) και κοινά δελφίνια (Delphinus delphis, που κάθε άλλο παρά κοινά είναι πλέον αφού ο πληθυσμός τους στο Ιόνιο τα τελευταία χρόνια έχει υποστεί δραματική μείωση). Εδώ συναντάμε και τη Μεσογειακή φώκια Monachus monachus, κρισίμως κινδυνεύον στο Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων.

Στην περιοχή απαντώνται επίσης, και τα τρία είδη θαλασσίων χελωνών της Μεσογείου. Μάλιστα, γειτνιάζει με ορισμένες από τις πιο σημαντικές παραλίες ωοτοκίας της Caretta caretta, είδος προτεραιότητας σύμφωνα με την Οδηγία 92/43 της Ε.Ε.

Στις κορυφές των υποθαλάσσιων φαραγγιών της τάφρου, βρίσκονται σημαντικού εμπορικού ενδιαφέροντος αλιευτικά πεδία πελαγικών και βενθικών ψαριών. Στην ιχθυοπανίδα της περιοχής καταγράφεται επίσης σημαντικός αριθμός απειλούμενων ή/και προστατευόμενων ειδών Χονδιχθύων (καρχαρίες και βάτοι), όπως ο ρυγχοκαρχαρίας (Isurus oxyrinchus), ο επτακαρχαρίας (Heptranchias perlo), ο κοκκοκεντροφόρος (Centrophorus granulosus), ο γλαυκός καρχαρίας (Prionace glauca, Κρισίμως Κινδυνεύων στη Μεσόγειο), ο λευκός καρχαρίας (Carcharodon carcharias) κ.α

Αν και η βαθειά αυτή θάλασσα παραμένει ως σήμερα σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητη, είναι γνωστή η ύπαρξη πεδίων βαθιών κοραλλιών τα οποία προστατεύονται ως Ευάλωτα Θαλάσσια Οικοσυστήματα. Στην περιοχή εχουν καταγραφεί σπάνιες αποικίες του κοραλλιού-μπαμπού Isidella elongata (είδος Γοργονίας, Κρισίμως Κινδυνεύον στη Μεσόγειο), αποικίες του προστατευόμενου κοραλλιού Dendrophyllia cornigera, Corallium rubrum κ.α.

Η Ελληνική Τάφρος, ως οικότοπος όλων των παραπάνω θαλασσίων ειδών, έχει τεράστια οικολογική αξία η οποία αποτυπώνεται στην Εθνική Νομοθεσία, σε Ευρωπαϊκούς Κανονισμούς αλλά και Διεθνείς Συμβάσεις.

Η περιοχή είναι αναγνωρισμένη από :

Το Μάιο του 2019, περισσότεροι από 100 επιστήμονες και διεθνώς αναγνωρισμένοι επιστημονικοί φορείς και οργανώσεις από την Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο απηύθυναν Έκκληση προς τον τότε πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, να ακυρώσει το πρόγραμμα έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων στην Ελληνική Τάφρο.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ :