ΖΩΗ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΙΣΤΑΓΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ.

Όσο περισσότερα κερδίζουν τόσο πιο ασύδοτοι γίνονται.

Μια λεπτή γραμμή ενώνει τα εγκλήματα που διαπράττονται.  «Σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρείες του ιδιωτικού τομέα…». Αυτή η φράση του Ζ.Σαραμάγκου συνοψίζει την οδύνη που μας κυκλώνει αλλά και την οργή μας για το έγκλημα που διαπράχθηκε στα Τέμπη. 

Όχι, το ανθρώπινο λάθος δεν είναι η αιτία του κακού. Το ανθρώπινο λάθος είναι το αποτέλεσμα ενός προβλήματος που υπάρχει ήδη εδώ και καιρό.  Στη διαχείριση σύνθετων δικτύων, όπως αυτό του σιδηροδρόμου, ανθρώπινο λάθος είναι αυτό που συμβαίνει όταν επιλέγεις να μην πληρώνεις για τα τεχνικά μέσα που θα το απέτρεπαν. Πόσο πιο προφανής να γίνει η απόλυτη απαξίωση της ανθρώπινης ζωής; 

Η σταδιακή διάλυση των σιδηροδρόμων, του πιο οικολογικού μέσου μετακίνησης και εμπορικών μεταφορών, όχι μόνο έθετε σε κίνδυνο την ασφάλειά μας αλλά και μας απομάκρυνε από μια βιώσιμη πορεία με ελάχιστες εκπομπές άνθρακα. Αντίθετα, η κοινωνία μας και η οικονομία έχει καθηλωθεί στη δεκαετία του 1970 στο μοντέλο της εξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα και στις υποδομές που το συνοδεύουν.*

Βιώνουμε εδώ και χρόνια τη μεγαλύτερη υποβάθμιση των δημόσιων υποδομών και των κοινωνικών αγαθών. Η υγεία, η παιδεία, το φυσικό περιβάλλον, η ενέργεια, μέχρι και το νερό, απαξιώνονται και στη συνέχεια, με το πρόσχημα ότι το κράτος δεν μπορεί να τα διαχειριστεί, ξεπουλιούνται σε ιδιώτες. Ο τρόπος με τον οποίο τα μέσα ενημέρωσης διαχειρίζονται αυτά τα ζητήματα που πραγματικά απασχολούν την κοινωνία μας εξοργίζει αλλά σίγουρα δεν μας ξαφνιάζει. Στη χώρα μας είναι γνωστή η διαπλοκή μεγάλου μέρους των ΜΜΕ με την εξουσία. Άλλωστε η κατάταξή μας και επισήμως λαμβάνει την σκανδαλώδη 108η θέση παγκοσμίως στην ελευθερία του τύπου.Έχουμε προσωπική εμπειρία. Τα περιβαλλοντικά κινήματα αποστέλλουμε Δελτία Τύπου και ενημερώσεις που συστηματικά θάβονται. Όπως ακριβώς έγινε και με τις ενημερώσεις που εδώ και χρόνια έστελναν οι εργαζόμενοι στο σιδηροδρομικό δίκτυο για να προειδοποιήσουν πως τα τρένα ήταν κινούμενες νεκροφόρες. 

Ποιος ελέγχει;

Δεν ξαφνιαστήκαμε αλλά εξοργιστήκαμε που η Κυβέρνηση και σε αυτή την τραγωδία επέλεξε να ακολουθήσει το ίδιο νεοφιλελεύθερο μοτίβο, το δίχως ήθος και λογική, δηλαδή ο ελεγχόμενος να είναι ο ελεγκτής. Ισχύει το ίδιο σε όλες τις συμβάσεις παραχώρησης της γης και των θαλασσών μας που έχουν κοπεί σε «οικόπεδα» κι έχουν δοθεί για λεηλασία στις εξορυκτικές εταιρείες. Ενδεικτική του κλίματος αυθαιρεσίας και περιφρόνησης της νοημοσύνης μας είναι η δήθεν σύσταση της Διακριτής Μονάδας Περιβάλλοντος, η οποία απαρτίζεται από μέλη ή εξαρτημένα εργασιακά μέλη των πετρελαϊκών εταιρειών (με άλλα λόγια, ισχυρίζονται ότι θα ελέγχουν τον εαυτό τους)

Παράλληλα, επιλέγουν να αγνοούν με προκλητικό τρόπο, οτιδήποτε δεν ελέγχουν, ακόμα και πορίσματα κρατικών φορέων και οργανισμών που εκφράζουν αντίθετη άποψη ή επιφυλάξεις. Σε ό,τι αφορά στις εγκληματικές συμβάσεις για τις έρευνες και εξορύξεις υδρογονανθράκων σε στεριά και θάλασσα, χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το πόρισμα της επιτροπής ΦΥΣΗ 2000, η οποία αποτελεί το κεντρικό επιστημονικό γνωμοδοτικό όργανο του Κράτους για το συντονισμό, την παρακολούθηση και αξιολόγηση των πολιτικών και μέτρων προστασίας της ελληνικής βιοποικιλότητας. Δεν έχει ληφθεί καθόλου υπόψη των αρμόδιων αρχών, αγνοήθηκε εντελώς τόσο από Εκτελεστική, Νομοθετική και Δικαστική Εξουσία αλλά και από τον Τύπο. Αξίζει να σημειωθεί πως καμία προσφυγή προς το ΣΤΕ ενάντια στη λεηλασία που θα προκληθεί από την εξορυκτική βιομηχανία δεν είχε θετική έκβαση.

Δυστυχώς, μόνο το Σύνταγμα της Χώρας έμεινε να μας υπενθυμίζει πως σε μια ευνομούμενη πολιτεία, οι εξουσίες αυτές δεν διαπλέκονται η μία με την άλλη και είναι διακριτές.

Το έγκλημα που διαπράχθηκε στα Τέμπη λίγο πριν ξημερώσει η 1η του Μάρτη είναι αποτέλεσμα της παθογένειας του πολιτικού συστήματος το οποίο ακόμα και σήμερα, συνεχίζει να νομοθετεί και να λειτουργεί σε όφελος των ιδιωτικών συμφερόντων, προσβάλλοντας στο μέγιστο βαθμό το δημόσιο δίκαιο αλλά και την αξία της ίδιας της ζωής και της φύσης: αγαθά που είναι αλληλένδετα. Ο κρότος του εγκλήματος αυτού ήταν ο εκκωφαντικότερος όλων των κραυγών που ακούστηκαν μέχρι σήμερα. Όσο και η οδύνη που μας προκάλεσε. 

Ο θάνατος των συνανθρώπων μας συνδέεται άμεσα με την οικονομική εκμετάλλευση του τόπου μας. Γι αυτό και το σύνθημα των παιδιών εμπεριέχει όλη την αλήθεια και βαθιά επίγνωση για αυτή την πραγματικότητα που συνοψίζεται σε μόλις τρεις λέξεις. ΦΤΑΙΕΙ Η ΚΑΚΙΑ Η (Χ)ΩΡΑ.

Απαιτούμε διαφάνεια σε όλα. Και αυτή θα διεκδικήσουμε με κάθε τρόπο.
Οι αγώνες που δίνουμε για την υπεράσπιση των τόπων μας από τα καταστροφικά σχέδια των πετρελαϊκών εταιρειών για εξορύξεις υδρογονανθράκων είναι η κοινή μας προσπάθεια να αποτρέψουμε τα προσχεδιασμένα εγκλήματά τους και τις ολέθριες επιπτώσεις τους στο περιβάλλον, την υγεία, την ειρήνη, τις τοπικές οικονομίες, στις ίδιες μας τις ζωές.

Το ιδιωτικό συμφέρον και τα συστήματα που το υπηρετούν προσβάλλουν το δίκαιο, την νοημοσύνη μας και κατασπαράζουν την ψυχή μας!   

Πανελλαδική Συνέλευση για την Προστασία της Ελληνικής Τάφρου

Μάρτιος 2023

* Όταν σε άλλες χώρες εξελίσσονταν  τα σιδηροδρομικά δίκτυα, εδώ ο Κ. Καραμανλής εγκαινίαζε το Υπουργείο Βιομηχανίας με Υπουργό τον Κων/νο Κονοφάγο  που η πρώτη του μέριμνα ήταν να ιδρύσει την ΔΕΠ (Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου,1974) της οποίας για χρόνια διετέλεσε διοικητής. Εκείνη την περίοδο, στήθηκαν όλα τα ισχυρά υποσυστήματα του πετρελαϊκού λόμπι στη χώρα. Αυτοκινητοβιομηχανία, κατασκευές οδικών δικτύων (άσφαλτος), διυλιστήρια στην καρδιά της πόλης, πετρέλαιο ως βασικό μέσο θέρμανσης, κ.ο.κ. Πενήντα χρόνια μετά, συνεχίζεται η ίδια κατάσταση και αυτό ίσως εξηγεί τους λόγους της κωλυσιεργίας στην ανάπτυξη των δικτύων σταθερής τροχιάς στην Ελλάδα.